بسیاری از ما آدم ها روی هر حسی که به طرف مقابل داریم نام عشق میدهیم . اما آیا واقیت عشق همین است؟ یا اینکه عشق تعریف دیگری دارد؟ در طول تاریخ توصیف های متعددی از عشق ارائه شده. غم و اندوه و لذت و شکوه عشق باعث شده شاعران، هنرمندان، متفکران، نویسندگان و بسیاری، عشق را الهام بخش برخی از آثار خود کنند.
هرکدام از ما در طول زندگی به طریقی با عشق آشنا شده ایم و شاید بهترین و بدترین لحظه های زندگی هر کدام از ما به نوعی با عشق گره خورده باشد …
اما واقعا عشق چیست و آن را چگونه تعریف می کنیم؟
دشواری در تعریف عشق و تنوع توصیف هایی که از آن شده، ارزیابی و سنجش آن را دشوار کرده است. در طول 60 سال گذشته حدود 30 ابزار مختلف برای اندازه گیری عشق به وجود آمده اند و شاید جاه طلبانه ترین آنها ابزاری است که آن را براساس میل فرد برای صمیمیت همراه با مراقبت و احساس تعلق به دیگری مورد ارزیابی قرار می دهد.
تلاش های جامعه شناسان و روان شناسان اجتماعی باعث شده عشق به انواع مختلفی تقسیم بندی شود: عشق بین والدین و فرزندان، اعضای خانواده، دوستان و افراد مختلف. اما به طور کلی عشاق می توانند دو نوع قراردادی عشق را تجربه کنند؛ عشق شهوانی و عشق همیارانه.
– عشق شهوانی: عشق شهوانی که معمولا به عنوان عشق رمانتیک و شیدایی شناخته می شود، حالتی است از جذابیت و فریفتگی بسیار همراه با میل به دیگری. این نوع عشق با ویژگی هایی از قبیل دلسوزی و شفقت، شادی، اضطراب، میل جنسی و وجد و سرور زیاد شناخته می شود.
برانگیختگی فیزیولوژیکی عمومی شامل افزایش ضربان قلب، تعریق، سرخ شدن پوست همراه با احساس برانگیختگی زیاد، اغلب از علائم فیزیکی عشق شهوانی است.
از نظر دیگران، افراد دارای عشق شهوانی، به دنبال برآورده کردن نیازهای خود هستند بنابراین جای تعجب نیست که عشق شهوانی عمر کوتاهی داشته باشد و عمدتا چند ماه بیشتر طول نکشد.
در این نوع عشق، زمانی که آتش عشق کم سو می شود، به تدریج تضادها و تعارض ها، تظاهر پیدا می کند و عشاق سابق، افرادی شکاک، ناراضی و ناامید شده و با یکدیگر درگیری های متعددی پیدا می کنند.
– عشق همیارانه: عشق همیارانه نسبت به عشق شهوانی، تنش و استرس کمتری درپی دارد. این عشق با سپاسگزاری عمیق طرفین از یکدیگر همراه و اغلب شامل تحمل و بردباری در برابر قصورات یکدیگر و تلاش برای رفع مشکلات و بهبود روابط بین فردی است.
رابطه زناشویی در این نوع رابطه، بیانگر احساسات عمیق طرفین به یکدیگر و اطمینان از درک نیازها و خواسته های یکدیگر و احساس لذت است.
به موازاتی که عشق همیارانه، رشد می کند و روابط گسترده تر می شود، زوج به راحتی درباره مسائل و نگرانی های جنسی شان صحبت می کنند. با ارتقای روابط بین فردی و صمیمیت بین طرفین، لذت از روابط زناشویی نیز افزایش پیدا می کند و تعهدات طرفین در رابطه قوی تر می شود.
علاوه بر این، رابطه زناشویی در این نوع رابطه، برخلاف عشق شهوانی، بامعناتر است و رضایت عمیق تری را به دنبال دارد.
انواع عشق از نظر جان آلن لی
تلاش برای توصیف انواع روابط عاشقانه منجر به ارائه مدلی براساس واژه های باستانی یونانی از طرف جان آلن لی شده. وی معتقد است 6 نوع رابطه عاشقانه وجود دارد: رمانتیک، سرگرم کننده، مالکانه، اشتراکی، نوع دوستانه و واقع گرایانه که در ادامه به تفسیر آنها می پردازیم.
– عشق رمانتیک: افرادی که این نوع عشق را تجربه می کنند، جایگاه خاصی برای زیبایی ظاهری و فیزیکی طرف مقابل خود قائل اند و به دنبال تجربه لذت بصری و لمسی هستند که از ظاهر و بدن معشوق یا معشوقه خود کسب می کنند و میل زیادی به داشتن رابطه با معشوق خود دارند.
– عشق بازیگوشانه: در این نوع رابطه عشقی، عمدتا افراد به دنبال کسب تجارب متعدد جنسی هستند و تعهد برایشان معنایی ندارد. این عشق ناپایدار برای آنها نوعی تفنن و لذت زودگذر است.
– عشق مالکانه: این نوع عشق معمولا با آشفتگی و حسادت بیش ازحد همراه و فرد به دنبال مالکیت در رابطه عاشقانه خود است. این افراد زندگی پرپیچ و خمی دارند و هرچند محبت زوج به یکدیگر می تواند بسیار لذت بخش باشد ولی آشفتگی هایی را به دنبال دارد که تجربه آن برای فرد می تواند دردناک باشد.
– عشق همیارانه: در این نوع رابطه تعهد، صمیمت و عطوفت به تدریج ایجاد می شود و معمولا رابطه زوج ها طولانی مدت و بر پایه صلح و آرامش و نوعی روابط دوستانه حاکم است.
– عشق نوع دوستانه: افرادی که این نوع عشق را تجربه می کنند عمدتا روابطی توام با شفقت، دلسوزی، مراقبت و از خودگذشتگی را تجربه می کنند. چنین روابط و احساساتی بدون هیچگونه چشم داشتی است.
– عشق واقع گرایانه: در این نوع رابطه عشقی، فرد به دنبال انتخاب کسی است که با ملاک های عقلانی و منطقی، اجتماعی، اقتصادی، مذهبی، تحصیلی و… او سازگار باشد. در نتیجه این رابطه می تواند به احساس رضایت متقابل بینجامد.
جان آلن لی معتقد است روابط عاشقانه در طول زمان پیشرفت می کند و افراد ممکن است در دوره های مختلف از زندگی شان رویکردهای مختلفی از عشق را تجربه کنند.
معمولا زوج ها در هر نوع رابطه ای به دنبال ایجاد یک رابطه پایدار و موفق هستند. صرف نظر از اینکه رضایت و موفقیت در یک رابطه عاشقانه، اغلب به این بستگی دارد که بتوانیم فردی را پیدا کنیم که رویکرد مشابهی با ما در ارتباط با عشق و صمیمیت داشته باشد.
منبع: سلامت نیوز