تصاویر: میزهای جالب و عجیب برای اتاق نشیمن

در این مجموعه، تصاویری از میزهای اتاق نشیمن که به شکلی خاص، عجیب و منحصر به فرد طراحی شده اند را برای شما گرد آورده ایم. با ما همراه باشید.

  در این مجموعه، تصاویری از میزهای اتاق نشیمن که به شکلی خاص، عجیب و منحصر به فرد طراحی شده اند را برای شما گرد آورده ایم. با ما همراه باشید.

تهیه و تنظیم: تابناک باتو

منبع: housely

لینک منبع

بازنشر: مفیدستان

این مطلب تصاویر: میزهای جالب و عجیب برای اتاق نشیمن در سایت مفیدستان

چه زمان اتاق کودک خود را جدا کنیم؟

مهدی دولتخواه در سن ۱۲ تا ۱۸ ماهگی
ترس کودک از تاریکی برایش مفهوم نیافته پس از این سن، کودک توان مراقبت از خود را دارد،
اما پیش از آن، توان مراقبت از خود را ندارد و ممکن اســت دچار آسیب شود.

 

وی با اشاره به اینکه گرمای
وجود مادر و صدای ضربان قلب او در آرامش و رشد عاطفی کودک بسیار مؤثر اســت، افزود: تماس
بدنی کودک با مادر، سبب افزایش ترشح هورمون پرولاکتین در شیر مادر می‏شود و افزون بر
این، مادر می‏تواند در مرحله آسیب‏پذیری خواب کودک به او کمک کرده و برای انتقال کودک
از خواب سبک به عمیق و برعکس، به او یاری رساند.

کودک باید از نظر محبت سیر باشد در اینصورت جدا شدن برایش راحت تر
خواهد بود، چراکه اگر به کودک توجه نکرده و یا کم توجهی کنیم دوست دارد زمان خواب،
بین پدر و مادر بخوابد.

دولتخواه تصریح کرد: بهتر اســت زمانی که کودک در اتاق شما می‌خوابد رختخواب
جداگانه‌ای داشته باشد و در رختخواب خود و با کمی فاصله کنار شما بخوابد.

وی بیان کرد: برای اینکه به ویژه بعد از سال اول، کودک را جدا کنیم بهتر
اســت والدین در اتاق خواب کودک حضور پیدا کنند برای او قصه بگویند تا به خواب رود.

کودک در سن بالاتر بوده و تا صبح چند بار بیدار می‌شود و می‌خواهد
به رختخواب والدین برگشته و پیش آنها بخوابد، در اینجا مقاومت والدین به ویژه مادر
نقش اساسی و مهم را دارد.

دولتخوه ادامه داد: در این زمان مادر باید به همراه کودک به اتاق او برگردد
و تا موقع خوابیدن کنار او باقی بماند، اگر مادر تنها یک مرتبه به کودک اجازه خوابیدن
در کنار خود را بدهد، تمام زحماتش از بین خواهد رفت.

وی اظهارکرد: گاهی ممکن اســت در زمان بروز حادثه‌ای ناگوار در دل کودک
ترس ایجاد شود و بخواهد تا مدتی پیش والدین بخوابد در این صورت نیز توصیه می شود رختخواب
او کاملا جدا و با فاصله باشد.

کودکتان را مرحله به مرحله از خود جدا کنید

 اگر سن
کودک شما بالاتر رفته و اتاق خواب او را جدا نکرده اید توصیه می‌شود از جدا کردن مرحله
به مرحله استفاده کنید، یعنی کودک در مرحله اول در رختخواب خود در اتاق والدین بخوابد،
بعد رختخواب او به تدریج فاصله بیشتری از رختخواب والدین گرفته تا آنکه به اتاق خودش
منتقل شود.

 

 دولتخواه با تاکید بر اینکه لازم اســت که محیط خواب تاریک و آرام باشد
پس هرگز کودک خود را از تاریکی نترسانید، اظهارکرد: نور موجب می‌شود که برخی از هورمون
ها که درطول شب و تاریکی می توانند در بدن تاثیر داشته باشند به میزان لازم ترشح نشوند.

وی یادآور شد: بعضی از والدین کودکان خود را از تاریکی ترسانده و باعث
می شوند تا کودک اعتماد به نفس کافی برای تنها خوابیدن را نداشته باشد، برای اینکه
کودکتان تاریکی و روشنایی را درک کند گاهی در قالب بازی او را بلند کنید تا خودش لامپ
را روشن و خاموش کند.

 اگر کودک شما در برابر این عمل از خود استقامت
نشان می دهد ابتدا تخت او را در اتاق خود قرار دهید سپس فاصله تخت را از تخت خود دور
کنید و به تدریج آن را به اتاق خودش انتقال دهید.

دولتخواه ادامه داد: راه دیگر تشویق کردن کودک اســت به کودک خود وعده بدهید
هر روز صبح که از خواب بلند می شود اگر در تخت خواب خودش باشد یک هدیه دریافت می‌کند.

وی اظهار کرد: زمانی که کودک به خوابیدن در تخت خواب والدینش تمایل نشان
می‌دهد مادر نباید این اجازه را به او داده و تلاش کند با استفاده از سرگرمی‌های مختلف
مانند خواندن شعر و یا تعریف کردن داستان مورد علاقه کودک، او را به اتاق خودش برگرداند.

 جدا کردن اتاق کودک در ابتدای تولد یکی از
راهکارهای اصلی برای کاهش ترس و اضطراب اســت و نقش موثری در وابسته نشدن کودک به مادر
دارد.

دولتخواه افزود: بسیاری از مادران به خاطر راحتی خود و تصور اینکه نباید
نوزاد را از خود دور کنند معمولا اتاق کودک را جدا نمی‌کنند، در صورتی که همین جدا
نکردن کودک از خود، ریشه بسیاری از وابستگی‌ها و ترس و اضطراب‌ها اســت.

وی با اشاره به اینکه ترس در کودکان بسته به شرایط سنی آنها درجات گوناگونی
دارد، تصریح کرد: بخش اعظم هراس‌های کودکان دو ساله، ناشی از صداهای غریب و نامأنوس
برای آنهاست، اما برخی دیگر از ترس‌های کودکان در این مقطع سنی جنبه دیداری نیز دارد.

نوع دیگر
از ترس و هراس‌های این سنین از کودکی به ترس‌های شخصی و فردی آنها مربوط اســت؛ ترس هایی
چون وحشت از رفتن مادر از منزل برای انجام کار یا جدا ماندن از او هنگام خواب یا ترسیدن
از حیوانات به خصوص حیوانات وحشی از این نوع ترس اســت.

دولتخواه یادآورشد: علاوه بر اینها ترسیدن از تاریکی یا زیرزمین خانه‌ها
یا هراس از دزد یا اشخاصی که در گوشه ای پنهان شده اند از دیگر ترس‌های رایج در سنین
بین سه تا چهار سالگی اســت اما با بزرگ تر شدن بچه‌ها، باز هم به احتمال زیاد نوع ترس‌های
آنها دچار تغییراتی می‌شود که این امر به این دلیل نگاه معقول‌تر به دنیای اطرافشان
اســت.

تحسین خصوصیات کودکان انگیزه بخش برای زندگی و آینده آنها اســت

وی با اشاره به اینکه سعی کنید همیشه خصوصیات برجسته کودک را هر چند ناچیز
و کوچک تحسین کنید، افزود: با بزرگ جلوه دادن شهامت‌های کوچک کودک، او را در خصوص رفتن
به تاریکی، تنها خوابیدن و شنا کردن در آب حمایت کرده و به او اعتماد به نفس ببخشید
تا برای گام های بعدی در زندگی اش انگیزه و تمایل داشته باشد.

 نگرانی‌ها و ترس فرزندان خود را مورد تمسخر قرار
ندهید و هرگز آنها را به خاطر ترسی که دارند، تحقیر و سرزنش نکنید وبا آنکه چنین ترس‌هایی
ممکن اســت ساده لوحانه یا غیرمنطقی به نظر آید، ولی برای فرزند شما واقعی و جدی هستند.

وی ادامه داد: گوش دهید و ببینید ترس های فرزند شما چیست، این ترس‌ها
را تصدیق کرده و بگذارید فرزندتان بداند که مایل به کمک کردن به او هستید و به او فرصت
دهید تا بتواند بر این ترس‌ها چیره شود.

 

 ممکن اســت
هفته‌ها یا ماه‌ها و حتی مدت بیشتری طول بکشد، گفت و شنود با فرزندان درباره ترس‌ها
و نگرانی‌هایشان باعث می شود که از اثر فراگیر آنها کم کند.

دولتخواه خاطرنشان کرد: با گفتن راجع به ترس های خود و نحوه چیره شدن
آنها سعی کنید که حساسیت آنان را نسبت به منبع ایجاد ترس کم کنید و به ترسش احترام
بگذارید و او را با ترسی که دارد بپذیرید.

لینک منبع

بازنشر: مفیدستان

این مطلب چه زمان اتاق کودک خود را جدا کنیم؟ در سایت مفیدستان