بازی پو سرگرمی و بزرگ کردن یک فرزند برای همه

بازی پو سرگرمی و بزرگ کردن یک فرزند برای همه 

بازی پو را همه میشناسیم چون آنقدر معروف شده که همه نام این بازی موبایلی را می دانند . چه کسی فکرش را می کرد که یک موجود قهوه ای عجیب و غریب با چشمهای بزرگ که روی صفحه ی تبلت یا گوشی آرام ایستاده و نگاهمان می کند، یک روز برایمان جان بگیرد و رسیدگی به او بشود یکی از بزرگترین دغدغه ها و همه فکر و ذکرمان!

وسط جلسه نشسته است و تند و تند از حرف های رییس نت برمی دارد تا چیزی از قلم نیفتد. یکهو صدای آشنایی از گوشی بلند می شود که نشان می دهد بچه از خواب بیدار شده. وقتی این بچه از خواب بیدار می شود خودش را کثیف کرده و طبیعتا گرسنه است.

زمان در اینجا حیاتی ست. باید هر چه زودتر به “پو” برسی تا وضعش خراب تر از این که هست نشود. کار را رها می کند و دو سه دقیقه ای به رتق و فتق امور این بچه ی مجازی می پردازد و دوباره برمی گردد سرکار!

“پو” (pou) یک بازی برای گوشی و تبلت با سیستم عامل های اندروید و آی او اس و غیره است که طراحی و فرایند آسانی دارد. وقتی این بازی و بازی های مشابهش را نصب می کنی، با موجودی مواجه می شوی که رنگش قهوه ای است و چشم های بزرگی دارد. روی صفحه ی گوشی ات ایستاده و با آن چشم های درشت نگاهت می کند و منتظر است تا پدر و مادرش را پیدا کند.

وقتی که مادر یا پدرش شدی، دیگر همه ی مسئولیتش بر گردن توست. باید سر وقت به او غذا بدهی، سر وقت با او بازی کنی، بخوابانی اش، تمیزش کنی و …
وقتی هم که مرحله ات بالا رفت، با جمع آوری سکه می توانی برایش خرید کنی و توقعاتش را برآورده کنی و خلاصه هر کاری که می شود برای یک بچه انجام داد!

شاید کسی نداند روزی که “پل سالامه” این بازی ساده را طراحی کرد، چه مخاطبینی برایش در نظر گرفت و جامعه ی هدفش چه کسانی بودند اما امروز می بینیم که محبوبیت این موجود کوچک و عجیب، مرز سنی و جنسیتی را شکانده و هر کس با هر تحصیلات و سن و جنسیتی، یک بچه قهوه ایِ نیازمند به رسیدگی و توجه توی گوشی یا تبلتش دارد و در برابر او احساس مسئولیت می کند.

یک عاشقانه مثلا آرام!
می گوید: “من اگر این ترم مشروط شدم تقصیر پسرمه!” منظورش از “پسرم”، پو است. می گوید که “پو” یش چاق و تپلی است که به تازگی برایش یک کت و شلوار خریده و یک سبیل کلفت! می گوید :”مردی شده برای خودش!”

در دنیایی که تکنولوژی بازی های رایانه ای هر روز پیشرفته تر و پیچیده تر می شود و با قدرت هر چه تمام تر، محصولات را با گرافیک بالا و داستان های جذاب و رنگ و لعاب فراوان به مخاطبین خود عرضه می کند، گل کردن بازی های آرام و بی دغدغه، کمی عجیب و قابل تامل به نظر می رسد.

این بازی ها با یک برنامه ریزی دقیق و استفاده از علوم روانشناسی و جامعه شناسی، روی احساسات فرد انگشت می گذارند و از خاصیت وابستگی انسان به موجودات اطرافش استفاده می کنند. خیلی آرام و ظریف وابسته ات می کنند بطوریکه حتی اگر بخواهی هم دیگر نمی توانی ازشان دست بکشی.

کارشناسان معتقدند که بازی های رایانه ای در دنیای امروز نوعی رسانه نوین هستند. خاصیت رسانه این است که مطلب، موضوع یا مفهومی را برای مخاطب تبیین کند. این رسانه های نوین، علاوه بر تاثیرگذاری و فرستادن و دریافت پیام از سوی مخاطب، وظیفه ی بزرگ دیگری هم دارند. این وظیفه، تلاش برای ماندگاری است.

هر چه یک رسانه ماندگارتر باشد و بتواند مخاطب را مدت زمان بیشتری از آن خود کند، موفق تر است.این بازی های آرامِ عاشقانه، که با تکیه بر احساسات و وابستگی انسانها به موجوداتی که دوستشان دارند طراحی و ساخته شده، به این هدف دست یافته اند و چنان در لایه های زندگی فرد وارد شده اند،

که بعد از مدتی خود فرد هم متعجب می شود که چطور شد که موجود صفر و یکی بی جان، توانسته بخش عمده ای از احساسات یک انسان را به خودش معطوف کند.

واقعی شدن “پو” و راه یافتن او به زندگی و احساساتمان نشان می دهد که هدف گذاری و برنامه ریزی طراح و سازنده، بسیار دقیق و موفق بوده است. موارد زیر، کامنت های مخاطبین این بازی و ابراز احساسات آنها نسبت به این موجود ناشناخته است:

پوی من دختره! الان دوازده مرحله است که دارمش و براش یه چیزایی خریده م. رنگش هم نارنجیه و البته خیلی شکمو! تحمل ندارم؛ پس کی بزرگ می شه؟

بچه من ۹۸ سالشه. داره می ترکه از بس چاق شده. به خدا از کار و زندگی منو انداخته.
من برای پو اسم گذاشتم. اسمشو گذاشتم پژمان که با بقیه فرق کنه.
کی می دونه پو چطوری می تونه ازدواج کنه؟ دلم می خواد بچه مو توی لباس دامادی ببینم!
وقتی سیر شده و می خوام بهش غذا بدم و اون می گه:”نه” دلم می خواد بپرم توی تبلت بغلش کنم!

من خودم یه پسر دارم برای همین پوی دختر انتخاب کردم. دخترا بابایی هستن آخه. پوی من هم خودشو برام لوس می کنه و منم نازشو می خرم.

عکسش را می گیرند و در فضای مجازی منتشر می کنند، هم و غمشان خریدن لباس و عینک و کلاه و سایر لوازم برایش است، تلاش می کنند بزرگش کنند و بهترین چیزها را بدهند بخورد، به هم که می رسند از سن و سال فرزندخوانده مجازیشان می گویند و اتفاق هایی که برایش افتاده…

این ابراز احساسات نسبت به چیزی که جان و هویت ندارد و معلوم نیست از کجا پیدایش شده، واقعا عجیب به نظر می رسد.

خطر! “پو” در کمین شماست!
کفرش درآمده! از دست همسرش حرص می خورد که مرتب سرش توی گوشی است و دارد قربان صدقه ی “پو”ی نوجوانشان می رود. همسرش هر اتفاقی که برای پو می افتد و هر چیز جدیدی که برای پو می خرد را می آید با آب و تاب برای او تعریف می کند و همه ی فکر و ذکرش شده بزرگ کردن این فرزندخوانده!

خودشان یک دختر پنج شش ساله دارند؛ با این حال این مادر جوان، دلش یک بچه ی کوچک دیگر هم خواسته و به هر دوی این ها رسیدگی می کند. مرد جوان می گوید:”گاهی “پو” به دخترک خودمان ترجیح داده می شود. وقتی “پو” چشمهایش دو دو می زند، همسرم با احساس مسئولیت وصف ناپذیری می دود و غذایش را مهیا می کند و اگر پول در حسابش نباشد،

آن قدر بازی می کند تا پول گیر بیاورد و بتواند بچه ی صفر و یکی اش را سیر کند و تا این بچه آرام نگیرد و نخوابد، همسر هم آرام نمی گیرد. گاهی ساعت ها غرق شدن در مسائل “پو”ی کوچک، وقت رسیدگی به کارهای دیگر را می گیرد و حتی دلزدگی نسبت به کارهای دیگر ایجاد می کند.”

اگر در قدیم بیشتر نسبت به تاثیر بازی های رایانه ای بر کودکان و نوجوانان نگران می شدیم، امروز این خطر گسترده تر شده و ابعاد وسیعی پیدا کرده است. اگر در قدیم برخی بازی های رایانه ای باعث رواج مفاهیم ضدمعنوی و خشونت می شد، امروز باید از بازی های آرامی که به ظاهر هیچ کدام از آسیب های بازی های اکشن و خشن را ندارند هم ترسید.

بازی های آرامی که فرد را (در هر گروه سنی و تحصیلی و در هر جایگاه اجتماعی) تحت تاثیر قرار می دهد و از دنیای پیرامون خود جدا می اندازد و خطرشان کمتر از بازی های خشونت آمیز و تاثیرگذار اکشن نیست.

رحیمی، کارشناس روانشناسی در مورد تاثیر این گونه بازی ها در زندگی انسان می گوید: “یکی از بزرگترین آسیب های این بازی ها این است که افراد گذشت زمان را به هیچ وجه احساس نمی‌کنند و وقتی به خود می‌آیند که ساعت‌های زیادی از وقتشان صرف این بازی‌ها شده ‌است.

علاوه بر آن طبق تحقیقات، افرادی که وابسته به این بازی ها می شوند، درونگرا شده و در جامعه منزوی می شوند و رفته رفته در برقراری ارتباط اجتماعی کم تمایل و یا ناتوان می گردند.

این روانشناس خطر خیالپردازی و دور شدن از دنیای حقیقی را مهم و غیرقابل انکار می داند و می گوید: “وقتی بچه ی مجازی اجز نیازهای مادی توقعی از پدر و مادرش ندارد و با اندکی غذا و کمی بازی می توانی راضی نگهش داری، ناخودآگاه این تفکر و این ذهنیت در زندگی عادی برای انسان نهادینه می شود.

تحملش در برابر خواسته های دیگر را از دست می دهد و توجهی به نیازهای معنوی اطرافیان علی الخصوص فرزند را از دست می دهد.”

رحیمی معتقد است پیشرفت تکنولوژی سبب دور شدن اعضای خانواده از یکدیگر می‌شود. به طوری که هر یک از افرادخانواده به خاطر مشغول بودن به تماشای تلویزیون یا درگیر بودن با رایانه و اینترنت و بازی‌های رایانه‌ای، کمتر وقت می‌کنند با یکدیگر بنشینند و صحبت کنند و این خود باعث سرد شدن روابط بین والدین و فرزندان شده‌است، به گونه‌ای که آنان کمتر حوصله یکدیگر را دارند.

به هر صورت شمشیر دولبه ی تکنولوژی هر روز یک وجه و یک بعد از زندگی انسان را هدف قرار می دهد و با رسوخ به تمامی ابعاد زندگی انسان، قدرتش را به رخ می کشد. قدرتی که مخاطبان را منفعل کرده و آنها را در جریانی قرار داده که نتیجه ای جز قدرتمندتر شدن این رسانه های نوین ندارد. باید مراقب باشیم چرا که “پو” همین موجود کوچک دوست داشتنی با آن نگاه مظلوم و لبخند شاد، در کمین ماست!

چگونه به فرزند خود شیر دهیم؟

چگونه به فرزند خود شیر دهیم؟ 

زنانی که نوزادان شیر خوار دارند با ما همراه باشید تا اصول کامل و صحیح شیر دادن به فرزند را به شما آموزش دهیم. تغذیه نوزاد در ابتدای زندگی فقط با شیر انجام می‌شود، پس یکی از مهم‌ترین کارها این است که بتوانید درست و ایده‌آل به او شیر بدهید.

ایده‌آل‌ترین حالت برای شیردادن به نوزاد این است که مادر خود به او شیر دهد. با این حال، برخی مادران ترس‌ها و معضلاتی در این زمینه دارند. این نوع ترس‌ها دلایل زیادی دارد و بسیاری از آنها مانند مشکلات بدنی مادر، عدم قرار گرفتن درست منبع تغذیه در دهان نوزاد و … می‌تواند شیر دادن را به پدیده دردناکی برای مادر تبدیل کند.

شاید همین مشکلات باعث شود که از شیشه برای شیر دادن به نوزاد خود استفاده کنید. اما متخصصان دلایل زیادی برای فواید شیر دادن از سینه به نوزاد مطرح می‌کنند که لازم است در این زمینه جدی‌تر اقدام کنید.  برای تسهیل این روال، به نکات جالبی اشاره می‌کنیم.

گام اول، ارتباط مادر و نوزاد
تا حد امکان سعی کنید زایمان‌تان طبیعی باشد. یعنی طوری برنامه‌ریزی کنید که زایمان‌تان توام با اختلال و ناآرامی نباشد. سر و صدای زیاد، نور شدید، اقدامات پزشکی همه روی نوزاد تاثیر می‌گذارد و این اصلا چیز مطلوبی نیست.

عملیات انتقال از رحم به بیرون باید خیلی به ملایمت و نرمی انجام شود. هر عامل مخل و مزاحمی روی نوزاد تاثیر بدی خواهد گذاشت؛ این تاثیر، ارتباط نوزاد با مادر را هم تحت‌تاثیر قرار داده و در‌نهایت در شیردهی مادر اختلال ایجاد می‌کند. اگر از طریق سزارین زایمان انجام دادید، سعی کنید تماس پوستی زیادی با نوزاد‌تان داشته باشید.

گام دوم، نوزاد را با منبع تغذیه آشنا کنید
نوزاد زمانی که داخل رحم است، تمام مواد مغذی مورد نیاز را از طریق جفت دریافت می‌کند. اما زمانی که به دنیا می‌‌آید، شیر مادر تنها منبع غذایی او محسوب می‌شود. به‌خاطر همین، جدا کردن مادر و نوزاد درست بعد از زایمان باعث کم‌آبی بدن نوزاد می‌شود.

از طرفی پیوند عاطفی میان آنها را کاهش می‌دهد و نوزاد به سختی قادر است دهان خود را با سینه مادر تنظیم کند که درست بعد از زایمان به حالت عکس‌العمل ازسوی نوزاد انجام می‌شود. زمانی که تامین مواد مغذی لازم از جفت متوقف می‌شود، نوزاد باید خود را به مادر عادت داده و به سمت آن برود و عمل شیر خوردن را تمرین کند. بنابراین همه این کارها صبر و حوصله مادر را می‌طلبد.

گام سوم، از ماما درخواست کنید
به پرستاران و پزشک در بیمارستان بگویید که دوست دارید درست بعد از زایمان، نوزادتان را بغل کنید و با هم تماس پوستی داشته باشید.

این مسئله را حتما در برنامه زایمان‌تان به آنها متذکر شوید. تماس پوستی به نوزادتان کمک می‌کند تا احساس امنیت بیشتری داشته باشد و بداند که تحت محافظت است و احساس حمایت برای شیر خوردن از مادر به او منتقل ‌شود.

مادر باید پس از زایمان، برای شیردهی نوزادش به آمادگی لازم دست پیدا کند

چطور نوزاد را در آغوش بگیرید!
حتی اگر همه چیز را طبق برنامه انجام داده باشید، اگر نتوانید موقع شیر دادن به نوزاد او را در وضعیت خوبی قرار دهید، باید گفت که با شکست بزرگی روبه‌رو شده‌اید. برای آنکه نوزاد بهتر بتواند دهانش را تنظیم کند، سعی کنید او را درست بگیرید.

به خاطر داشته باشید که اگر می‌خواهید از سینه چپ‌تان به او شیر بدهید، سر ‌نوزاد باید روی انحنای بازوی چپ‌تان قرار بگیرد و در همان حال با کل دست‌تان پشت او را محکم نگه دارید. برای آنکه این پوشش کامل شود، می‌توانید دست راست‌تان را زیر دست چپ‌تان قرار دهید.

وضعیت خودتان را دست‌کم نگیرید
بعد از زایمان، هر زمان که حال‌تان بهتر شد و توانستید بنشینید، سعی کنید طوری بنشینید که بتوانید به جایی تکیه داده و تقریبا دراز بکشید و نوزادتان را به درستی در دست بگیرید. این وضعیت باعث می‌شود تماس پوستی بیشتری با نوزادتان داشته باشید و راحت‌تر به او شیر دهید.

شیر خوردن از شیشه شیر بهتر است؟ آیا می‌دانستید که شیر دادن به نوزاد با شیشه مضراتی به همراه دارد؟ در اینجا به برخی آنها اشاره می‌کنیم.

شاید نوزادتان بدعادت شود
اگر تصمیم گرفته‌‌اید گاهی با شیشه به نوزاد شیر دهید، بهتر است بدانید که اصلا روش خوبی انتخاب نکرده‌اید. برای مادرانی که تازه نوزادشان به دنیا آمده، شیر دادن عملی خسته‌کننده است و باعث تحلیل انرژی‌شان می‌شود، اما اگر نوزاد به سر شیشه سیلیکونی عادت کند، آن وقت از تغذیه از سینه مادر امتناع خواهد کرد.

این باعث می‌شود نوزاد نخواهد شیر مادر را بخورد؛ شیری که سرشار از مواد مغذی و آنزیم‌های لازم برای او و تندرستی اوست.

مراقب باشید چاق نشوید
اگرچه تغذیه مناسب نوزاد و سیر نگه داشتن او حرکتی بسیار عالی است، اما مراقب باشید که زیادتر از حد شیر نخورد.

وقتی با شیشه به او شیر می‌دهید، دائما میزان مصرف شیر او را تحت کنترل می‌گیرید و این باعث می‌شود که نوزاد بیشتر از حد نیازش شیر بخورد. در شرایطی که اگر از خودتان به او شیر بدهید، نوزاد با خوشحالی شیر می‌خورد و وقتی سیر شد خودش دست از خوردن خواهد کشید.

اگر دل‌درد سراغش آمد!
متخصصان بر این باورند که بلعیدن هوا هنگام خوردن شیر می‌تواند به شکم‌درد در نوزاد منتهی شو د. زمانی که نوزاد از شیشه شیر می‌خورد، همراه با شیر،‌ هوا را وارد معده خود می‌کند بنابراین دچار شکم‌درد می‌شود. شکم‌درد، به درد شدید شکم گفته می‌شود که به بروز باد و انسداد روده‌ها منتهی می‌شود.

ابتلای عفونت با شیشه ‌شیر
باکتری موجود در هوا می‌تواند از طریق نوک شیشه‌ شیر به داخل آن وارد شود یا اگر برای مدت طولانی در معرض هوای آزاد بماند، می‌تواند در جایی از آن خود را پنهان کند و وارد شیر شود. به خاطر همین تمیز کردن شیشه بعد از استفاده بسیار مهم است. اگر شیشه ‌شیر را به خوبی نشویید یا استریلیزه نکنید، همین شیشه می‌تواند پناهگاه عفونت‌ها شود. 

تغذیه نوزاد در ابتدای زندگی فقط با شیر انجام می‌شود

 نوزادان هم مسواک می‌زنند؟
از یک پارچه نرم و مرطوب یا خمیردندان کوچک استفاده کرده و سقف دهان، لثه‌ها و دندان‌های شیری‌ نوزاد را تمیز کنید. بعد از ۱۸‌ماهگی او را تشویق کنید تا از یک مسواک کوچک با کمی خمیردندان استفاده کند. ترجیحا حواس‌تان باشد که خمیردندانش فلوراید نداشته باشد.

دارو ممنوع!
نه تنها سلامت کلی نوزاد، بلکه بهداشت دهانی او تا حد زیادی به رژیم غذایی و سبک زندگی شما ارتباط پیدا می‌کند. از این مسئله خاطرجمع شوید که در دوران شیردهی، رژیم غذایی‌تان متعادل بوده و از مصرف سیگار  هم خودداری کنید. ترجیحا در این دوران از آنتی‌بیوتیک، داروهای ضدافسردگی و مسکن‌ها هم استفاده نکنید.

شاید ردیفی دندان‌ها به‌هم بریزد!
مصرف مداوم شیر با شیشه می‌تواند به رشد نامناسب دندان بینجامد که در آینده ممکن است به اقداماتی مانند ارتودنسی یا استفاده از بست‌های دندانی نیاز داشته باشد.

رابطه شیر با عفونت‌های گوش
شیر خوردن با شیشه ‌شیر، احتمال انتقال شیر به مجرای گوش و جمع شدن در آن را افزایش می‌دهد. اگر این مسئله نادیده گرفته شود، می‌تواند به عفونت دردناک گوش در نوزاد بینجامد.

اختلال در رشد عضلات صورت را جدی بگیرید؟
شیر خوردن از پستانک سیلیکونی شیشه شیر درست از زمان نوزادی می‌تواند به رشد نامناسب عضلات صورت نوزاد منتهی شود. در‌واقع خوردن شیر با شیشه باعث کم شدن و اختلال در عضلات صورت نوزاد شده و مانع از کارکرد درست آن می‌شود.

دلایلی که نشان می‌دهد نباید شب به نوزادتان شیر بدهید
شاید برای‌تان جالب باشد بدانید بسیاری از اقداماتی که برای مراقبت از نوزاد انجام می‌دهید ممکن است تاثیر منفی روی او داشته باشد.

اگر نوزادتان نیاز دارد در آرامش شیر بخورد، سعی کنید در شیشه شیر او به جای شیر، آب بریزید و ترجیحا قبل از خواب به او شیر ندهید. اگر دیدید راهی ندارد جز آنکه شیر بخورد، وقتی شیشه‌ شیر را به او دادید آن را شیرین نکنید. بعد از شیر دادن، کاری کنید که آروغ بزند تا شیر در دهانش جمع نشده باشد.