اطلاعات کامل درمورد PES 2017

اطلاعات کامل درمورد PES 2017

بازی خورها و گیمرها همگی با بازی معروف جهان یعنی pes آشنا هستند.فوتبال در گیم با این بازی معنا پیدا میکند. کمپانی کونامی به رسم هر سال، امسال هم نسخه جدیدی از بازی‌های شبیه‌ساز فوتبال خود را با نام PES 2017 عرضه خواهد کرد.

در این مقاله بر تمامی اطلاعات ارائه شده از این بازی مروری خواهیم داشت. سری بازی‌های Pro Evolution Soccer یکی از قدیمی‌ترین بازی‌های شبیه‌ساز فوتبال هستند که از همان دوران کنسول پلی‌استیشن 2، طرفداران بسیار زیادی دارند. این مجموعه برای مدت زمان طولانی به دلیل سبک واقع‌گرایانه خود بهترین بازی شبیه‌ساز فوتبال در بازار بود.

با اینکه این سری طی سال‌های اخیر کمی متزلزل ظاهر شده و به نوعی می‌توان گفت زیر سایه سری فیفا و پیشرفت فوق‌العاده آن قرار گرفته است، ولی کونامی سال گذشته با عرضه PES 2016 و نزدیک‌تر کردن بازی به نسخه‌های موفق سری، نشان داد که قصد دارد دوباره به رقیبی قدرتمند برای سری FIFA تبدیل شود.

این کمپانی ژاپنی امسال هم برنامه‌های زیادی برای PES 2017 دارد تا روند صعودی این سری ادامه داشته باشد و می‌توان انتظار داشت که این بازی، رقابت جذابی با فیفا 17 داشته باشد. در ادامه مروری خواهیم داشت به هر آنچه که در مورد PES 2017 می‌دانیم:

واقع‌گرایی، اصلی‌ترین هدف کونامی:

کونامی رسما اعلام کرده که هدفش در ساخت PES 2017، شبیه‌تر کردن بازی به یک فوتبال واقعی است؛ به نوعی که تجربه بازی کردن این بازی، قرار است شبیه به تماشای یک فوتبال واقعی باشد. برای رسیدن به این منظور، کونامی ابتدا تمرکز زیادی روی خلق یک گرافیک باورپذیر دارد و پس از آن هم تمرکز بر روی پی‌ریزی یک گیم‌پلی کاملا واقعی.

در زمینه گرافیک، امسال شاهد رقابت جالبی بین PES و فیفا خواهیم بود. فیفا با استفاده از موتور فراست‌بایت قطعا گرافیک زیبایی ارائه خواهد کرد و PES هم کماکان از موتور بسیار قدرتمند فاکس (Fox Engine) برای خلق جلوه‌های بصری خود استفاده می‌کند که قدرت آن، در نسخه سال ۲۰۱۶ این بازی کاملا مشهود بود.

موتور فاکس با اینکه بسیار قدرتمند است و برای مثال در بازی Metal Gear Solid V گرافیک بسیار زیبایی توسط آن خلق شده بود، ولی وقتی اولین بار در سری PES مورد استفاده قرار گرفت، در خلق فیزیکی طبیعی ناکام بود. این امر به مرور و در هر نسخه تا حدودی بهبود پیدا کرد و در PES 2016 به حد نسبتا خوبی رسید.

انتظار داریم تا در نسخه ۲۰۱۷ بازی، فیزیک همچنان به روند صعودی خود ادامه دهد و بالاخره حد نهایی قدرت موتور فاکس را در بازی ببینیم. از حیث طراحی چهره بازیکنان، چمن و دیگر جلوه‌های بصری مثل افکت‌های باران، سری PES همواره عملکرد خوبی داشته و PES 2017 هم از این قاعده مستثنی نخواهد بود.

المان‌های جدید گیم‌پلی:

بی هیچ شک و تردیدی، گیم‌پلی اصلی‌ترین رُکن یک بازی فوتبال است. همین المان بود که توانست از PES 2006 یک بازی فوق‌العاده بسازد و ضعف در همین مورد است که باعث شده نسخه‌های اخیر این سری چندان موفق ظاهر نشوند.

کونامی با آگاهی کامل از این موضوع، قصد دارد تا یک گیم‌پلی بی‌نقص در PES 2017 خلق کند و از این طریق به هدف اصلی خود که همان واقعی بودن بازی است، برسد. برای این منظور، PES 2017 از یک فوتبال فانتزی فاصله خواهد گرفت و سرعت آن تا حد زیادی کاهش پیدا خواهد کرد.

به‌علاوه از آنجایی که فوتبال یک ورزش تیمی است، دیگر شاهد جولان دادن مهاجمین سرعتی و تکنیکی در بازی نخواهیم بود و دیگر نمی‌توان مانند نسخه‌های اخیر (بیشتر نسخه‌های قبل از سال ۲۰۱۶) این سری با یک بازیکن نصف تیم حریف را دریبل کرد و به گل رسید.

تمرکز بر روی اهمیت بازی تیمی، در نسخه ۲۰۱۶ بازی کاملا نمود داشت و در این نسخه کونامی وعده داده که این ویژگی را به حد کمال برساند.

در همین راستا شاهد یک ویژگی جدید با نام Total Team Control هستیم که به گیمر اجازه می‌دهد پیش از بازی، یک سری استراتژی برای تاکتیک کلی تیم خود طراحی کند و سپس فقط با استفاده از یک کلید و بنا به موقعیتی که در بازی رخ می‌دهد، خیلی سریع بین آن‌ها سوییچ کند.

برای مثال می‌توانید تاکتیک تیمی خود را «تیکی تاکا» انتخاب کنید و شاهد باشید که بازیکنان‌تان چطور سعی در جایگیری درست برای دادن پاس‌های کوتاه و تک‌ضرب می‌کنند.

یا می‌توانید در برابر حریف‌های قدرتمند، سیستم «اتوبوسی» را انتخاب کنید و شاهد تجمع لایه لایه بازیکنان خودی در محوطه دفاعی‌تان باشید. قطعا فاصله گرفتن بازی از فوتبال انفرادی و رفتن آن به سمت ارائه یک تجربه تیمی از فوتبال، موردی است که می‌تواند PES 2017 را به یک بازی شبیه‌ساز واقعی تبدیل کند.

Precise Pass، دیگر ویژگی است که در این نسخه به منظور بهبود گیم‌پلی به بازی اضافه شده است. به لطف این سیستم، پاسکاری در بازی کاملا شبیه به واقعیت خواهد بود و جهت ارسال و میزان قدرت پاس، کاملا نقشی تعیین‌کننده در رسیدن آن به بازیکن هم‌تیمی خواهد داشت.

هوش مصنوعی کاملا جدید:

در یک بازی فوتبال هوش مصنوعی اهمیت بالایی دارد. در PES 2017 کونامی از یک سیستم هوش مصنوعی کاملا جدید استفاده کرده که توانایی یادگیری حرکات گیمر را دارد. به این صورت که بازیکنان کنترل شده توسط هوش مصنوعی، دیگر رفتاری قابل پیش‌بینی از خود بروز نخواهند داد و بسته به نوع بازی شما، تاکتیک‌های متفاوتی اتخاذ خواهند کرد.

این مسئله در مورد بازیکنان تیم خودتان و هوش مصنوعی کلی بازی هم صدق می‌کند، به این صورت که مثلا مشاهده خواهید کرد دفاع چپ تیم‌تان در صورت خلق‌شدن فضای کافی، حرکت خواهد کرد و به فاز هجومی اضافه خواهد شد. یا مدافعان شما رفتار طبیعی‌تری از خود بروز خواهند داد و به جای اینکه بی‌مهابا به سمت بازیکن حریف یورش ببرند، سعی خواهند کرد تا فضا‌های خالی را پوشش بدهند.

کونامی برای اولین بار از این هوش مصنوعی در بازی PES استفاده می‌کند و در صورتی که بتواند این المان را به درستی در بازی خود پیاده‌سازی کند، شاهد یک فوتبال به مراتب واقعی‌تر نسبت به نسخه‌های پیشین خواهیم بود. همچنین هوش مصنوعی دروازه‌بان‌ها هم در بازی بهبود زیادی خواهد داشت و شاهد واکنش‌های طبیعی‌تر آن‌ها خواهیم بود.

دروازه‌بان‌ها اصلی‌ترین نقطه ضعف PES 2016 بودند که انتظار می‌رود در نسخه جدید و به لطف هوش‌مصنوعی قدرتمند بازی، شاهد رفع این مشکل باشیم.

بازیکنان واقعی‌تر:

دیگر قدم کونامی برای رسیدن به تجربه‌ای واقعی، خلق بازیکنانی است که به شکلی کاملا واقعی فوتبال بازی می‌کنند. اولین ویژگی که برای رسیدن به این منظور در بازی گنجانده شده، Real Touch نام دارد.

این سیستم باعث می‌شود تا نحوه کنترل و حمل توپ توسط بازیکنان کاملا طبیعی باشد؛ طبیعی از این منظر که ممکن است یک بازیکن تحت فشار و استرس در کنترل یک توپ ساده دچار مشکل شود (دقیقا شبیه به چیزی که در واقعیت رخ می‌دهد) یا ممکن است یک کنترل توپ بی‌نقص باعث خلق موقعیتی عالی برای گل‌زنی شود.

راهکار بعدی کونامی برای هرچه طبیعی‌تر کردن بازیکنان، طراحی یک سری انیمیشن‌های جدید است که به استناد اعلام رسمی این کمپانی، شاهد بیش از صد‌ها انیمیشن جدید در بازی خواهیم بود. این عامل باعث می‌شود که برای مثال حرکات یک مهاجم سریع مانند جیمی واردی، با حرکات یک مهاجم کُند و تنومند کاملا متفاوت باشد.

به علاوه در حین کنترل بازیکنان مشهوری مثل رونالدو، کاملا حرکاتی را مشاهده خواهید کرد که رونالدو در دنیای واقعی بروز می‌دهد.

طرح روی جلد بازی:

با اینکه کونامی هنوز رسما کاور بازی را معرفی نکرده، ولی پس از به پایان رسیدن قرارداد همکاری لیونل مسی با الکترونیک آرتز، شایعاتی مبنی بر همکاری این ستاره آرژانتینی با کونامی به گوش می‌رسد. با این حال کمپانی ژاپنی هنوز هم با رونالدو و نیمار قرارداد دارد و احتمال اینکه چهره آن‌ها را بر روی کاور بازی ببینیم، بسیار بالا است.

سیستم گزارشگری بهبود یافته:

یکی از انتقادات همیشگی به سری بازی‌های PES، عدم پیشرفت در گزارشگران بازی است. البته اشتباه نکنید، طرفداران مشکلی با جیم بگلین و پیتر دروری ندارند، بلکه مشکل اصلی اینجا است که گزارش این دو فرد، در طی نسخه‌های اخیر بازی هیچ تغییری نکرده و همان مواردی که در نسخه‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ بازی شنیدیم، در نسخه ۲۰۱۶ هم توسط آن‌ها گفته می‌شد.

به همین دلیل هم با اینکه این دو گزارشگر مطرح کماکان وظیفه گزارش بازی‌ها در نسخه جدید را برعهده خواهند داشت، ولی کونامی وعده داده که شاهد پیشرفت قابل توجهی در این بخش خواهیم بود. به‌علاوه سازندگان تغییرات گسترده‌ای هم در گزارشگران پرتغالی بازی اعمال کرده‌اند و میلتون لیته و ماریسیو نوریگا جایگزین سیلویو لوییز و مائورو بتینگ خواهند شد.

بهبود بخش Edit Team:

ویژگی Edit Team یکی از بهترین قابلیت‌های سری PES است. با اینکه این مجموعه همواره از لایسنس نبودن برخی تیم‌ها رنج می‌برد، ولی امکان ویرایش تیم‌ها و بازیکنان باعث می‌شود تا گیمر‌ها به راحتی بتوانند تیم دلخواه خود را در بازی طراحی کنند.

کونامی سال گذشته امکان استفاده از تصاویر را در بازی فراهم کرد که به موجب آن گیمر‌ها می‌توانستند بازیکنانی با چهره خودشان در بازی بسازند. حال در نسخه ۲۰۱۷، یک ویژگی جذاب دیگر به این بخش اضافه شده که امکان به اشتراک گذاری تیم‌ها و بازیکنان ویرایش شده است.

مثلا اگر یکی از دوستان شما کاملا لیگ جزیره و تیم‌های آن را ویرایش کرده باشد، کافی است آن را با شما به اشتراک بگذارد تا شما هم بتوانید از این تیم‌ها استفاده کنید.

نقل و انتقالات بروز:

بدون شک اصلی‌ترین مشکل سری PES، بروز نبودن ترکیب تیم‌ها است. برای مثال در نسخه سال ۲۰۱۶ بازی، طرفداران یوونتوس هنوز هم شاهد حضور بازیکنانی مثل پیرلو یا ویدال در تیم خود بودند و با اینکه گیمر‌ها ترجیح می‌دهند تا بازیکنان جدید تیم محبوب خود را در بازی کنترل کنند، مجبورند مدت زمان نسبتا طولانی برای بروزرسانی ترکیب منتظر بمانند.

ولی خوشبختانه دیگر خبری از این مشکل در PES 2017 نخواهد بود و بازی در روز عرضه یک بروزرسانی شامل جدید‌ترین نقل و انتقالات دریافت خواهد کرد. همچنین یک ویژگی جدید هم به بازی اضافه شده که تقریبا مشابه آن را در سری فیفا شاهد هستیم.

به این صورت که هر هفته و پس از تمام شدن بازی‌های لیگ‌های دنیا، یک فایل کوچک برای PES 2017 عرضه خواهد شد که مشخصات بازیکنان را بسته به عملکرد آن‌ها در دنیای واقعی بروز می‌کند.

به عنوان کلام پایانی، کونامی با خلق PES 2016 نشان داد که این سری هنوز هم پتانسیل بسیار بالایی دارد و کاملا می‌تواند به یک رقیب جدی برای فیفا تبدیل شود.

در صورتی که همان میزان پیشرفت در PES 2017 نیز حاصل شود و ویژگی‌هایی که ذکر کردیم بدون نقص در بازی وجود داشته باشند، شاهد یک بازی فوتبال عالی خواهیم بود. همچنین برخی از ویژگی‌های همیشگی مجموعه PES مانند لایسنس رسمی لیگ قهرمانان و لیگ اروپا و بخش My Club و Master League در این نسخه هم بهتر از قبل حضور خواهند داشت.

کونامی هنوز تاریخ عرضه رسمی بازی را اعلام نکرده است، با این حال به رسم هر سال، می‌توان انتظار داشت که PES 2017 یک هفته قبل از FIFA 17 یعنی اواخر شهریور یا روز‌های اول مهر وارد بازار شود.

پلتفرم‌های مقصد این نسخه هم ایکس‌باکس وان، پلی‌استیشن 4، رایانه‌های شخصی، پلی‌استیشن 3 و ایکس‌باکس 360 خواهند بود که البته نسخه‌های نسل هفتمی تفاوت‌هایی با نسخه‌های نسل هشتمی خواهند داشت.

هشدار درمورد رانندگی با سرعت بیش از 80 کیلومتر

هشدار درمورد رانندگی با سرعت بیش از 80 کیلومتر 

رانندگی با سرعت بالا بسیار خطرناک است و درصورت بروز کوچکترین مشکل در داخل خودرو یا محیط بیرون راننده نمیتواند کنتل لازم راداشته باشد . وقتی اتومبیلی با سرعت 80 کیلومتر در ساعت به مانعی برخورد می‌کند:

در 2 صدم ثانیه: سپر در هم می‌شکند و اتومبیل فشاری مطابق با 30 برابر وزن خود را تحمل میکند.

در 4 صدم ثانیه: راننده و سرنشینان هر کدام با فشاری برابر با 2 تن به جلو پرتاب می‌شوند.

در 5 صدم ثانیه: بدن راننده با همان نیروی 2 تنی با فرمان اتومبیل برخورد می‌کند.

در 7 صدم ثانیه: سرنشین جلوئی به داشبورد می خورد.

در 9 صدم ثانیه: سر سرنشینان به شیشه اتومبیل برخورد می‌کند.

در یک دهم ثانیه: سرنشینان عقب نیز به سرنشینان جلو می‌پیوندند!

امـــــا؛

یادتان باشد که هنوز 90 درصد از ثانیه اول سانحه باقی مانده …

که این فرصتیست برای جلوگیری از صدمات احتمالی

و حفظ جان خود و همراهانتانکمربند ایمنی را ببندید

چه در جلو نشسته‌اید و چه در صندلی عقب اتومبیل،

چه در مسافت‌های کوتاه درون شهری و چه در مسافرت‌های بلند جاده‌ای
البته تنها در صورتیکه که قصد دارید با سرعتی بیش از هشتاد کیلومتر رانندگی کنید؛

این توصیه را فراموشنکنید.

تصورها و باورهای غلط درمورد دایناسورها

تصورها و باورهای غلط درمورد دایناسورها 

دایناسورها صاحبان قبلی زمین در زمان های بسیار دور بوده اند و ما اکنون آثار آنها را میبینیم و به بررسی میپردازیم اما در این بین تصورات غلطی نیز از دایناسورها بوجود آمده است. شاید دایناسورها را به عنوان رازآلودترین و جالب‌ترین موجودات زنده از پیدایش حیات روی این سیاره در نظر آوریم.

به واسطه‌ی همین جذابیت و شگفتی، گاهی اوقات باورهای نادرستی نیز در میان افراد درباره‌ی دایناسورها متدوال شده که پایه‌ی علمی صحیحی ندارند. در گزارشی که پیش رو داریم به سراغ شش مورد از شایع‌ترین باورهای نادرست درباره‌ی این موجودات رفته‌ایم.

هنگامی که اولین استخوان دایناسور در سال ۱۶۷۶ یافت شد، در ابتدا چنین تصور می‌رفت که این استخوان از بقایای یک فیل و یا شاید یک غول به دست آمده باشد. بیش از یک قرن پس از آن، دانشمندان پی بردند که چنین فسیل‌هایی متعلق به موجوداتی به ناممگالوسور هستند.

این موجودات به صورت انواعی از مارمولک‌های بسیار بیش از حد رشد کرده و بزرگ به تصویر کشیده می‌شدند. سپس در سال ۱۸۴۲، کالبدشناسی به نام ریچارد اوون (Richard Owen) که سرپرستی گروهی پژوهشی در این مورد را به عهده داشت، پی برد که مگالوسورها در واقع بخشی از یک گروه جدید از حیوانات هستند که او در ادامه آنها را به نام دایناسور Dinosauria، و یا «سوسمار ترسناک» نامگذاری کرد.

از آن زمان، حدود ۷۰۰ گونه از دایناسورهای مختلف شناسایی و ثبت شده است. این در حالی است که هر ماه نیز شمار جدیدی از دایناسورها یافت می‌شوند.

ایده‌های ما در مورد دایناسورها نیز کاملا تغییر کرده است. دایناسورهایی که ما امروز می‌شناسیم شاید بسیار متفاوت از آنهایی باشند که شما در کتاب‌های سال‌های گذشته و در دوران کودکی خوانده باشید. حال به سراغ شش باور نادرست و رایج در میان افراد درباره‌ی دایناسورها می‌رویم و به تشریح آنها می‌پردازیم.

باور نادرست اول: همه‌ی دایناسورها بسیار بزرگ بوده‌اند

نام دایناسور به گونه‌ای است که تصویری از یک موجود غول‌پیکر را در ذهن تداعی می‌کند و قطعا بسیاری از آنها نیز بسیار بزرگ بوده‌اند. دایناسور تی‌. رکس (Tyrannosaurus rex) حدود ۱۲ متر طول و وزنی بیش از پنج تن داشته است. این دایناسور غول‌پیکر به احتمال قوی گوشتخوار نبوده و سوروپادها یا سوسمارپاها (sauropod) در نسبت‌های عظیمی رشد داشته‌اند.

دایناسور عظیمی به نام آرژانتیناسور (Argentinosaurus) که فقط از روی چند استخوان شناخته شده است، اما اندازه‌ی آن در حدود ۳۰ متر طول و ۸۰ تن جرم برآورد شده است که این مقدار بزرگتر از اندازه‌ی هر پستاندار زنده روی زمین است و در میان همه‌ی پستانداران تنها باید وال‌ها را مستثنی کنیم.

دایناسورها از لحاظ جثه روی زمین منحصر به فرد هستند. هیچ گروه دیگری از حیوانات روی زمین قبل و بعد از آنها قادر به رشد تا به این اندازه نبوده‌اند. اما واقعیت این است که همه‌ی دایناسورها غول‌پیکر نبود‌ه‌اند.

دایناسور شاخداری موسوم به پروتوسراتوپس (Protoceratops) به اندازه یک کشتی بوده و از سویی ولوسیراپتور (Velociraptor) به اندازه‌ی یک سگ شکاری طلایی بوده است و احتمالا برای بازسازی آن در پارک‌های ژوراسیک و افزایش ترسناکی این حیوان، آن را باید با مقیاس بزرگ‌تری بسازند.

در سال‌های اخیر رشد بزرگی در شمار گونه‌های کوچکی که کشف می‌شوند اتفاق افتاده است. از این میان می‌توان به گونه‌هایی مانند هسپرونیکوس (Hesperonychus) به اندازه‌ی یک رپتور شکاری، تیانیولانگ (Tianyulong) گیاه‌خواری به اندازه‌ی یک خرگوش و یک حشره‌خوار کوچک به اندازه‌ی بلدرچین موسوم به پارویکورسر (Parvicursor) اشاره کرد.

گونه‌های کوچک احتمالا شایع‌تر از پسرعموهای غول پیکر خود بوده‌اند. اما، استخوان‌های عظیم یک تیرکس به احتمال زیاد در این مدت بهتر حفظ شده‌اند و در زیر زمین نیز راحت‌تر شناسایی می‌شود.

باور نادرست دوم: همه‌ی دایناسورها به صورت پوسته پوسته (فلس‌دار) بوده‌اند

زمانی که دایناسورها برای اولین بار کشف شدند، این موضوع آشکار به نظر می‌رسید که چون آنها مرتبط با تمساح‌ها و سوسمارها هستند بنابراین آنها باید دارای ظاهر پوسته پوسته (فلس‌دار) باشند و البته بسیاری از دایناسورها از جمله داک‌بیل‌ها یا اردک‌منقاران (duckbill)، دایناسورهای شاخدار، سوروپودها (سوسمارپا) و دایناسورهای سخت‌پوست می‌توانند این ظاهر پوسته پوسته را حفظ کنند.

اما در دهه‌ی ۱۹۷۰، دیرین‌شناسان شروع به بررسی این موضوع کردند که آیا ممکن است بعضی از دایناسورها دارای پر بوده باشند؟

پرهایی از همان نوعی که خویشاوندان پرنده‌ی این موجودات امروزه دارند. این حدس و گمان‌ها در زمان خود بسیار خام و جنجالی به نظر می‌رسیدند. اما در سال ۱۹۹۷ مشخص شد که یک دایناسور کوچک گوشتخوار به نام چینی‌خزنده‌بال یا سینوسارپوترکس (Sinosauropteryx) با فلس پوشیده شده است؛ اما فلس‌های این حیوان از نوع نرم و کرک‌دار بوده‌اند.

پس از آن زمان ، پرها روی اورنیتوپودها (ornithopod) یا پرنده‌پاهای گیاهخوار، هترودونتاروس دندان‌دار (heterodontosaurs) و بسیاری از خانواده های دایناسورهای گوشتخوار از جمله تیرانوسارید یا بیدادگرخزندگان (Tyrannosauridae) کشف شده‌اند. این یافته‌ها ما را به این نکته می‌رساند که بدن تی. رکس احتمالا با پر پوشیده شده بوده است و نه با فلس.

باور نادرست سوم: همه‌ی دایناسورها سبز و قهوه‌ای بودند

بیشتر نقاشی‌های اولیه‌‌ای که از دایناسورها ترسیم شده‌اند، شاید بیشتر متناسب با یک پالت یکنواخت و خسته‌کننده باشد؛ پالت‌هایی از حیواناتی با طرح‌های یکنواخت که با سایه‌ی ملال‌آور خاکستری و رنگ‌های سبز و قهوه‌ای پوشیده شده‌اند.

در حالی که اگر دوران مزوزوئیک در واقعیت نیز به همان اندازه ملال‌آور و دلگیر می‌بود، جای تعجبی باقی نمی‌ماند که دایناسورها نیز منقرض شوند. اما واقعیت این است که دایناسورها دارای رنگ‌هایی بسیار پرانرژی‌تر و گرم‌تر از رنگ‌هایی بوده‌اند که در آن ترسیم‌های اولیه نشان داده شدند.

مطالعات پوسته‌ها (فلس) و پرهای دایناسور نشانه‌هایی از وجود ملانین را نمایان ساخت. ملانین‌ها در واقع همان رنگدانه‌هایی هستند که باعث رنگی شدن فلس‌های مارمولک، پرهای پرنده و نیز موهای ما می‌شوند. تجزیه و تحلیل نشان می‌دهد که دایناسورها در طیف گسترده ای از رنگ‌ها از جمله سیاه، سفید، و زرد زنجبیلی وجود داشته‌اند.

حتی در چند مورد مشاهده شده است که این موجودات دارای نوعی درخشش رنگین‌کمانی نیز روی پرهایشان بوده‌اند.

علاوه بر موارد یاد شده، بسیاری از دایناسورها دارای لکه‌ها و خال و خطوط راه راه مشهودی روی بدن خود بوده‌ و شکم سفید و پشت تیره نیز داشته‌اند. برخی از این الگوها احتمالا برای کمک به استتار دایناسورها از دید گونه‌های شکارگر به صورت راهکارهای استتار برای حیوان تکامل یافته‌اند.

اما رنگ‌های روشن و الگوهای آشکار به منظور جلب توجه جفت‌ها به کار می‌آمده‌اند؛ دقیقا مانند همان اتفاقی که در دم طاووس می‌افتد.

باور نادرست چهارم: دایناسورها والدین بدی بوده‌اند

بیشتر خزندگان به سادگی تخم‌‌های خود را دفن کرده و از آن محل دور می‌شوند، و فرزندان خود را به حال خودشان رها می‌سازند تا بتوانند بهترین عملکردی را که در توان دارند برای بقای خودشان به کار ببرند. این نوع از پدر و مادر‌ها در میان حیوانات بسیار خطرناک به شمار می‌روند و ریسک بالایی دارند.

یک لاک پشت دریایی باید هزاران تخم در طول زندگی خود بگذارد تا از میان آنها تنها چند عدد بتوانند رشد کنند و به حیوانات بالغ تبدیل شوند. زمانی تصور می‌شد که دایناسورها از همان استراتژی تخم گذاشتن و ترک کردن تخم‌ها همانند خزندگان استفاده می‌کرده‌اند و این نگرش تا مدت طولانی ادامه داشت. اما اکنون می‌دانیم که این دیدگاه اشتباه بوده است.

بستگان کنونی دایناسور یعنی پرندگان و تمساح‌ها از تخم‌های خود نگه‌داری می‌کنند و در ادامه نیز نوزادان خود را رها نمی‌کنند، پس فرض معقول آن است که بپذیریم دایناسورها نیز به همین شکل عمل می‌کرده‌اند. البته در حال حاضر شواهدی نیز در این باره به دست آمده است.

دانشمندان هنگامی که در کاوش‌های صحرای گبی یک دایناسور را بر روی آثار چند تخم پیدا کردند، در ابتدا گمان می‌کردند که این دایناسور احتمالا در حین حمله و غارت آن لانه مرده و روی آنها افتاده است. آنها دایناسور یاد شده را به نام خاگ‌دزد یا اوویرپتور (Oviraptor) نامگذاری کردند که به معنای «دزد تخم‌مرغ» است.

اما بعدها اسکلت‌های بیشتری پس از آن در روی تخم‌ها پیدا شدند که در حالت نشسته بر روی آنها همانند حالت نشستن پرندگان روی تخم‌هایشان قرار داشتند. به نظر می‌رسد که خاگ‌دزد، آنها را نمی‌دزدیده است، بلکه در حال حفظت از آنان بوده است.

باور نادرست پنجم: سرنوشت دایناسورها انقراض به صورت طبیعی و خود به خود بوده است

برای مدت طولانی تصور می‌رفت که انقراض دایناسورها به خاطر برخی شکست‌های این حیوانات در زمینه‌ی سازگاری یافتن با محیط زیست در حال تغیر بوده است. اما در واقعیت، دایناسورها برای بیش از ۱۰۰ میلیون سال با فسیل‌های یافت شده در شمال و جنوب امریکا، آسیا، اروپا، آفریقا، و حتی قطب جنوب دارای تنوع‌ فراوانی بود‌ه‌اند.

اگر چه برخی افراد نیز چنین استدلال می‌کنند که این تنوع در آن زمان در حال افول بوده است، اما فسیل‌های یافت شده نشان می‌دهند که دایناسورها تا ۶۶ میلیون سال پیش و تا زمان پیش از برخورد یک سیارک به کره‌ی زمین و درمحلی که اکنون با نام مکزیکو می‌شناسیم، دارای تنوع و گستردگی فراوانی بوده‌اند.

اما پس از آن برخورد، غبارها و باقی‌مانده‌های آن برخورد باعث مسدود شدن مسیر نور خورشید شده و سطح کره‌ی زمین را در تاریکی فرو برده است.

باید بپذیریم که ناپدید شدن دایناسورها به صورت بداقبالی و یا سرنوشتی نبوده که پیش از آن برخورد، وقوعش قابل پیش‌بینی بوده باشد. این اتفاق یک تصادف کیهانی بوده است. اگر آن سیارک نابودکننده با کسر بسیار بسیار کوچکی از یک درجه از مسیرش منحرف شده بود، دایناسورها هنوز هم بر روی این سیاره در حال فرمانروایی بودند و به احتمال زیاد ما نیز وجود نداشتیم.

باور نادرست ششم: همه‌ی دایناسورها منقرض شد‌ه‌اند

این سیارک دایناسورهایی از قبیل تیرکس، تریسراتوپس (Triceratops) و بقیه را از میان برده‌ است. اما تعداد انگشت شماری از دایناسورهای کوچک پردار، احتمالا کمتر از ده گونه‌ی کوچک جان سالم به در برده‌اند. این گونه‌ها شامل پسرعموهای پرنده‌ی تی.

رکس‌ها و ولوسیرپتور و همچنین نوادگان مستقیم دایناسورهای گوشتخوار بوده‌اند. این گونه‌ها نه تنها زنده ماندند، بلکه در ادامه حیاتشان نیز رونق گرفته و مسیر تحول به چند ده هزار گونه از پرندگان مختلف را آغاز کرده‌اند.